این علف کش پس از جذب از بخش های هوایی و ریشه گیاه از طریق آوندهای چوبی در ساختار گیاه پخش شده و در مريستم انتهایی تجمع می یابد. این سم با مهار فتوسنتز در فتوسيستم ۲ از رشد علف های هرز جلوگیری کرده و آنها را از بین می برد. علائم تأثير این سم در گياه به شکل كلروز در برگ‌ ها ، از بين رفتن غشاء سلول ها و نابودی كلروپلاست بروز کرده و باعث مرگ علف هرز می شود. موارد مصرف این علف کش در ايران کنترل علف‌ های هرز باريک برگ و پهن ‌برگ در مزارع پنبه و عدس است. در ساير کشورها از این علف کش به صورت پيش رويشی در مزارع  پنبه، سيب زمينی، هويج، بادام زمينی، آفتابگردان، نخود و لوبيا و به صورت پس رويشی در مقادير كمتر در مزارع كرفس ، هويج، پنبه و سيب زمينی  استفاده می شود. ماندگاری یا نیمه عمر این علف ‌كش بسته به شرايط خاک می تواند ۱۴ تا ۱۵۸ روز باشد.